donderdag 24 januari 2008

Achtste tocht - Mayenne 2007


























Tussen Mayenne en Laval vloeit , ja de Mayenne, die zich verder in 't zuiden in de Loire stort.















'tWeervrouw- en mannetje waren ons goed gezind.

We logeerden er eerst in La Marjolaine http://www.lamarjolaine.fr/ en de laatste twee dagen in Hotel Beau Rivage http://www.restaurantbeaurivage.com/ allebei langs de rivier gelegen.


De eerste dagtocht ging langs het jaagpad, richting Laval en terug.
"La Mayenne et ses écluses-L’histoire d’une rivière
Jusque dans la deuxième moitié du XIXe siècle, la rivière la Mayenne a été l’axe principal de circulation des hommes et des marchandises dans le Bas Maine. La Mayenne était naturellement navigable entre Angers et Château-Gontier. Mais, la rapidité des eaux rendait périlleuse la circulation des bateaux au nord de Laval. Afin d’améliorer le trafic, des portes marinières furent aménagées dans la première moitié du XVIe siècle entre Château-Gontier et Laval. Ces travaux ont favorisé l’essor du trafic commercial à une époque où le transport terrestre était lent et incertain. L’exportation, par la rivière, des productions locales (fer, marbres et toiles de lin) a contribué à la prospérité du Bas Maine aux XVIIe et XVIIIe siècles
La nécessité du développement économique a alors imposé une nouvelle amélioration des conditions de navigation. Sur la section, entre Laval et Mayenne, vingt barrages dotés d’écluses à sas et un canal de dérivation parallèle à la Mayenne (à Montgiroux) furent construits. Entre Laval et Château-Gontier, douze nouveaux barrages à écluse se substituèrent aux vingt et une portes marinières, de 1853 et 1878".








































































































 
 
Pia neemt wat rust









De tweede dagtocht , nu richting Mayenne-stad en dan naar boven over de oude spoorwegbedding, omgetoverd in rustig fietspad.



We brachten er - naar jaarlijkse gewoonte- hulde aan de helden terwijl Pia de penningen bijhield

Zevende tocht - Champagne 2005






















We logeerden er in "Le Clos du Mont d'Hor" een (h)eerlijke afspanning-champagneboerderij, neem een kijkje van uit de lucht :







Le Clos du mont d'Hor




En vanuit de kamer hadden we zicht op de velden van, .... ja inderdaad "La Veuve Clicquot" .
Een beetje toelichting bij deze kranige Weeuwe:

"Barbe Nicole Clicquot, surnommée la « grande dame de la Champagne », née Ponsardin fut une femme d'affaires et la première femme à diriger une maison de champagne.
Née le 16 décembre 1777 à Reims, elle est la fille du baron Nicolas Ponsardin. Elle avait 27 ans lors du décès de son mari, François Clicquot, le 23 octobre 1805, emporté par une fièvre maligne. Il lui laisse une maison de champagne créée 33 ans auparavant en 1772 et produisant 100 000 bouteilles annuellement.
Surnommée, « la Veuve Clicquot » ou « la grande dame de la Champagne », dotée d'une force de caractère peu commune et d'un sens des affaires remarquable, elle sut diriger son entreprise et à sa mort le 29 juillet 1866, la maison commercialisait 750 000 bouteilles et expédiait sa production dans de nombreux pays.
Son coup de génie fut d'envoyer ses intrépides représentants à travers toute l'Europe quelles que fussent les difficultés. Elle envoya en particulier un vaisseau chargé de son champagne à Saint-Pétersbourg en 1814, à la chute de Napoléon, devançant ainsi les Maisons concurrentes.
Elle inventa le procédé de « la table de remuage », permettant d'obtenir des vins plus clairs, nets et limpides. Peu à peu, elle acquit des vignes parmi les meilleurs crus, à Bouzy, à Verzy et à Verzenay dans la Montagne de Reims, à Avize, au Mesnil-sur-Oger dans la Côte des Blancs, constituant ainsi l’exceptionnel patrimoine viticole de la Maison de 515 hectares, aujourd'hui."

Miljoenen flessen zijn ondertussen ontkurkt en hedentendage is de holding LVMH (Louis Vuitton Moët Hennessy) in bezit van dit champagnehuis. De holding is in bezit van een ander aantal ondernemingen, namelijk ook het bekende Moët & Chandon, Mercier, Pommery, Canard-Duchêne, Ruinart en Henriot. Vanwege dit grote bezit van beroemde champagnehuizen, verdient de holding aan elke vierde fles champagne die verkocht wordt.

DE ZOMERTRAPPERS puften de hellingen op en af, legden zich meermaals te ruste en  trapten door van dorp naar dorp, wijngaard na wijngaard, met BRUISENDE kuiten.
Uiteraard mocht een bezoek aan Epernay, hoofdstad van de Champagne niet ontbreken !!!


Hieronder zie je enkele treffende beelden :

O Epernay oord van bruis in de fles in de kelder, kelder, ja kelder, aha, trip zei de muis, pppppfffffffffffsccccccccccHHH overstemd door de vliegende kurk die schuimend-zingend 't plafond begroette"


verzamelen geblazen

sober maar gelukkig('t kan niet altijd Karmeliet zijn hé Reginald!)

da zien kieten hé

is dat nu reposeren of poseren?

Fourageren

ook nu even bezinnen in dit kerkje, prachtig in zijn "romaanse? " eenvoud
Hier liggen hun "lijven" als zaden in 't gras, hoop op de oogst O trappersras

"aangespoelde" deelnemer (die anoniem wenst te blijven)

franser kan het niet (min die flasche Cola)
Oo hoogverheven schoonheid, val niet van je schelve

Reims, Jeanne d'Arc

Weer naar trouwe gewoonte, eerbetoon aan de helden

aan de oevers van de vijver, mochten we ons leggen, mijmerend over 't bladje ......
‘T ER VIEL NE KEER

G.G.

(Herinnering aan Beethoven's Septuor)


‘t Er viel ‘ne keer een bladtjen op

het water

‘t Er lag ‘ne keer een bladtjen op

het water

En vloeien op het bladtje dei

dat water

En vloeien dei het bladtjen op
het water

En wentelen winkelwentelen

in ‘t water

Want ‘t bladtje was geworden lijk

het water

Zoo plooibaar en zoo vloeibaar als

het water

Zoo lijzig en zoo leutig als

het water

Zoo rap was ‘t en gezwindig als

het water

Zoo rompelend en zoo rimpelend

als water

Zoo lag ‘t gevallen bladtjen op

het water

En m' ha' gezeid het bladtjen ende

‘et water

‘t En was niet ‘t een een bladtje en ‘t an-

der water

Maar water was het bladtje en ‘t blad-

tje water

En ‘t viel ne keer een bladtjen op

het water

Als ‘t water liep het bladtje liep.

Als ‘t water

Bleef staan, het bladtje stond daar op

het water

En rees het water ‘t bladtje rees

en ‘t water

En daalde niet of ‘t bladtje daalde

en ‘t water

En dei niet of het bladtje dei't

in ‘t water

Zoo viel der eens een bladtjen op

het water

En blauw was ‘t aan den Hemel end'

in ‘t water

En blauw en blank en groene blonk

het water

En ‘t bladtje loech en lachen dei

het water

Maar ‘t bladtje en wa' geen bladtje neen

en ‘t water

En was nie' meer als ‘t bladtjen ook

geen water

Mijn ziele was dat bladtjen: en

dat water?-


Het klinken van twee harpen wa'

dat water

En blinkend in de blauwte en in

dat water

Zoo lag ik in den Hemel van

dat water

Den blauwen blijden Hemel van

dat water!


En ‘t viel ne keer een bladtjen op

het water

En ‘t lag ne keer een bladtjen op
het water.









In de velden  bloeit een schone blomme

Piador

Contador in disguise


Vogels aan 't lokken

Hoe sterk is de eenzame fietser ........

Déjeuner à trois

Champagne, lekker eten, roken, en ..... ' t gewicht

Zesde tocht Aube-Lac d'Orient 2004


Nog te verwerken

Vijfde tocht - Cotswolds 2003

The Cotwolds, an Area of Outstanding Natural Beauty, zo wordt het omschreven, maar ervaren werd het op zijn minst als zijnde tropisch met voer voor het nodige spektakel in het jaar 2003 na Christus.














In de beste traditie verliep het vertrek met een meer dan groot enthousiasme op de snelweg, een enthousiasme dat echter niet zo gedeeld werden door mensen die zich laten begeleiden door blauwe zwaailichten. Zij die onder ons toen het groot lot wonnen, zullen het zich wel herinneren, de boot was onderhand reeds vertrokken richting the White Cliffs of Dover met de voorhoede aan boort. Voor zover wij het niet wisten, weten we het sindsdien, niet iedereen heeft zeebenen om over de baren te varen.

Bij aankomst uit the Continent, werden de beste rijkunsten bovengehaald. Dat gebeurde natuurlijk in stijl, een groene Rover met houtinleg en crèmekleurige lederen zetels, very British indeed … dan allen op weg, voor zover aanwezig, richting Oxford. Een eerste maal werd de op voorhand reeds zo verheerlijkte stijl van koken der Britten op zijn merites getoetst, aanvaardbaar was me dunkt de eerste indruk.














De eerste kwamen toe in Oxford zo ook de laatsten, allen op weg voor een citytrip en hoe doe je dat beter dan als echte toeristen, hoog en droog, verzengd zijnde door de hitte van op het bovendek in cabrio van een slenterende autobus … on the left … and on your right hand side you can see … the pub, dat is waar we belanden om de dorst te lessen.














De volgende etappe was Bourton-on-the-Water, een dorpje dat zichzelf aanprijst als ‘the Venice of the Cotwolds’, waar lezen we dat nog in de toeristenbrochures dichter bij de deur …., doorstroomt door de Windrush.















Veel wind was er wel niet, een open sauna was het wel, gratis afkoeling voor de voeten incluis.






















De speurtocht naar de geboekte B&B kon beginnen. Zullen er onder ons zijn die ‘the Chesnuts’ in al hun enthousiasme ooit zullen vergeten, ik denk het niet. Ze zijn echter niet alleen, op het internet vond ik een reactie bij het intikken van ‘Chesnuts’ van een zekere Emily Hession Sacke uit Ierland, of is dat misschien le nom de plume van één der dierbare fietsers. Ze schreef op 10 mei 2007 “After having a horrible experience last year in the dire Chestnuts B&B in nearby Bourton-on-the-water, this year our stay in the Cotswolds was made very pleasant by our stay in the Lamb Inn, Upper Rissington” (www.tripadvisor.fr/AllReviews)




Sommigen hebben het dus niet kunnen nalaten de sfeer na ons ter plekke te gaan opsnuiven.















Sowieso voor sommigen was het verblijf aldaar wat heftig maar nadien nog slechts van korte duur. Waar in sinterklaasliedjes wordt gezongen : ‘zij die braaf zijn krijgen snoep, zij die stout zijn de roe’ was het hier wel enigszins anders, de sloebers werden beloond met de mooiste B&B beschikbaar in Bourton, a room with a view …

Voor zover mijn geheugen mij niet in de steek laat, onthoud ik nog van de eerste avond dat niet iedereen de vis op zijn bord zo vers vond … ook hier werd dat de daaropvolgende dagen goed gemaakt met gans eigen interpretaties in de Engelse keuken van ondermeer carpaccio enz… De voorafgaandelijke voortgezette studies van de menukaarten langs de fietstochten, bij gebrek aan een toepasselijk ‘Guide Michelin’ gaven minstens al evenveel plezier.
















Zelf de meer kritische geesten onder ons, zouden aldus geheimelijke geruchten die de ronde doen, hun avondlectuur op hun nachtkastje hebben aangepast richting lamb with mint sauce (Supper of the Lamb, a culinary reflection by Robert Farrar Capon) ….
Waar het culinaire enig belang had en heeft, gingen we toch ook enigszins voor de verplaatsing door loutere lichaamskracht, vandaar de naam van onze blog ‘dezomertrappers’.
















Het was een landschap voor 7 tot 77 jarigen, licht glooiend met hier een daar een beekje, schitterende dorpjes en ook des te meer een stukje oerwoud. Waarom zou men nu toch in hemelsnaam een groene weide volgen als het met een machete te doorklieven plaatselijke amazonewoud zoveel groener was.




Sommigen slaagden erin op dit avontuurlijke stukje een zonnebril te verliezen, anderen gingen opzoek naar insecten op de huid,















noch anderen vonden dat een niet-bedoelde duik ter fiets in een modderige beek in het aanschijn van koeien de nodige ongewilde verfrissing diende te bezorgen.















Anyway water was niet ver af, aan een brug gekomen werd een miniatuurversie van de Thames ontdekt. De moedigen onder ons plonsden erin, anderen waren iets zuiniger in hun liefde voor het toch wel iets te frisse water, nog anderen vergaten een deel van hun vestimentaire outfit toen we deze plaats van afkoeling hadden verlaten. Dat laatste een reden des te meer om alles eens nog een tweede keer van nabij te gaan bekijken, inclusief de prikkeldraad die diende overwonnen te worden als mijn geheugen mij niet in de steek laat, en zo komen we natuurlijk aan veel gefietste kilometers, zo wordt het toch doorverteld.








Natuurlijk was er ook nog die beek, die de weg doorkruiste, en waar de zeven kinderen om ter harst kwamen aangezet per fiets om, om ter hoogst het water te laten opspatten … het zijn van die details, ze maken de fietstochten leuk.



















Na al dat fietsen, natuurlijk tijd voor cultuur, Blenheim een verhaal van freules en jonkers, opulente interieurs, met goud omsierde generaalsportretten en eeuwig doorlopende tuinen. Sommigen vonden het hen wel passend, maar verder dan de tijdelijke bezetter van een stoel in het cafetaria zijn we niet geraakt.






















Gelukkig dat de katten zeven levens hebben, in een volgend leven één richtingsaanwijzer volgen ‘lord of the manor’ met een kookboek van the naked chef in de hand, here we come and there we go ...

Blijkbaar geven citaten inspiratie, want de mysterieuze pionier W. was zo getroffen door het citaat van onze Ierse lotgenote, dat hij oordeelde hier kan het niet bij blijven.

There is more to say about that horrible B& B, I quote :
"Having just returned from a weekend at the chestnuts I must warn any potential customers not to stay at this overpriced b and b. The website is misleadinding sugesting from the photo that it is facing the green with a downstairs entrance. In fact you have to go round the back and up stairs in to a shaby first /second floor collection of corridoors and rooms. As for the delightful dining room overlooking the river and the full english breakfast well the less said the better.The owners desire to please and advise would have been difficult to comment on as the whole establishment seemed to be run by one rather shy young man. Also be advised that they only take cash as payment so it makes you wonder what is going on there."

- and more of that my good friends :

"The chestnuts B&B is a dingy and overpriced establishment.Having had the misfortune to stay in this place I would earnestly advise you against it.It is situated in a shabby backyard and is a serious of rooms seemingly thrown together in no particular order.The rooms are small and cramped.The bathroom in mine was damp and mildewed as were the towels. The breakfast was a greasy spoon affair, upon opening a the wrong door when returning to my room, I was in what looked like a storeroom where a load of half eaten congealed breakfasts were left piled up. There are only a couple of carparking spaces. Take it from me this is a mickey mouse affair that is a waste of good money. Try somewhere else."

Well ,my dear Misses Emely Sacke, I (William- co-founder) do agree with you for a 150% .SUCH A BAD EXPERIENCE NEVER EVER AGAIN. Nevertheless , and looking back at it from a distance, after arriving safe and well back on the continent : we had a lot of FUN with those two morons running this place. I sincerely hope they 'll go broke.


P.S "THE ENGLISH CARPACCIO"


Om de oeverloze discussies over the "english carpaccio" af te sluiten hierbij het recept van J.O :

Seared Carpaccio of Beef with roasted Baby Beets, Creamed Horseradish, Watercress and Parmesan

The reason I like to make this dish is because, apart from being really quick and simple, it's a sociable feast where everyone can tuck in and help themselves. I love all that. I always serve this on a large plate in the middle of the table, with crusty bread and a glass of wine. Any leftovers are even more gorgeous the next day in a nice firm bap.
1 1/2 pounds (680 grams) baby beetroots - Olive oil - Approximately 10 tablespoons balsamic vinegar - Salt and freshly ground black pepper - 1 handful fresh rosemary, finely chopped - 3 1/2 pound (1.5 kilogram) fillet of beef - 3 1/2 ounces (100 grams) freshly grated or creamed horseradish - 7 ounces (200 grams) creme fraiche - 1 lemon, juiced, or white wine vinegar - 3 good handfuls watercress - 3 1/2 ounces (100 grams) shaved Parmesan

Preheat the oven to 450 degrees F (230 degrees C/gas 8).
Wash and scrub the beets, trim the ends, and toss into a large piece of foil with a little oil, balsamic vinegar, and seasoning. Wrap and roast until tender. Cooking time depends on size.
Mix the rosemary salt and pepper on a board. Roll and press the fillet of beef over this, making sure all sticks to the meat. In a very hot, ridged pan, or on a barbecue, sear the meat until brown and slightly crisp on all sides, around 5 minutes. Remove from the pan. Allow it to rest for 5 minutes, then slice it all up as thinly as you can. Lay the slices on a large plate.
After preparing the beef, sprinkle the roasted beetroots randomly (whole, halved or quartered, depending on size) over the sliced meat. Now mix the horseradish and creme fraiche together. It has to be seasoned well, usually needing a little white wine vinegar or lemon juice. Dribble this over the beetroots. Dress some watercress with olive oil and lemon juice. Then scatter this, along with some small slivers of shaved Parmesan, all over the plate and get ready to tuck in!

VARIANT OFTE DE GULDEN MIDDENWEG

Een variant van our own most excellent and distinguished house-cook, the one and only Marc J. SCHMITT (also called "The Belgian Dentist") : als je een van een overgedoseerde "entre-côte" een stuk vlees van tegen en aan het been overhoudt (seignant gebakken) , vries het in, ja met been en al; later kun je daar - in vervrozen toestand- heel fijne schelletjes van snijden; die kun je dan bereiden zoals Jamie O of gewoon opdienen met wat olijfolie, zwarte peper, balsamico en afgewerkt met "the king of herbs" : basilicum.