The Cotwolds, an Area of Outstanding Natural Beauty, zo wordt het omschreven, maar ervaren werd het op zijn minst als zijnde tropisch met voer voor het nodige spektakel in het jaar 2003 na Christus. 
In de beste traditie verliep het vertrek met een meer dan groot enthousiasme op de snelweg, een enthousiasme dat echter niet zo gedeeld werden door mensen die zich laten begeleiden door blauwe zwaailichten. Zij die onder ons toen het groot lot wonnen, zullen het zich wel herinneren, de boot was onderhand reeds vertrokken richting the White Cliffs of Dover met de voorhoede aan boort. Voor zover wij het niet wisten, weten we het sindsdien, niet iedereen heeft zeebenen om over de baren te varen.
Bij aankomst uit the Continent, werden de beste rijkunsten bovengehaald. Dat gebeurde natuurlijk in stijl, een groene Rover met houtinleg en crèmekleurige lederen zetels, very British indeed … dan allen op weg, voor zover aanwezig, richting Oxford. Een eerste maal werd de op voorhand reeds zo verheerlijkte stijl van koken der Britten op zijn merites getoetst, aanvaardbaar was me dunkt de eerste indruk.
De eerste kwamen toe in Oxford zo ook de laatsten, allen op weg voor een citytrip en hoe doe je dat beter dan als echte toeristen, hoog en droog, verzengd zijnde door de hitte van op het bovendek in cabrio van een slenterende autobus … on the left … and on your right hand side you can see … the pub, dat is waar we belanden om de dorst te lessen.
De volgende etappe was Bourton-on-the-Water, een dorpje dat zichzelf aanprijst als ‘the Venice of the Cotwolds’, waar lezen we dat nog in de toeristenbrochures dichter bij de deur …., doorstroomt door de Windrush.
Veel wind was er wel niet, een open sauna was het wel, gratis afkoeling voor de voeten incluis.
De speurtocht naar de geboekte B&B kon beginnen. Zullen er onder ons zijn die ‘the Chesnuts’ in al hun enthousiasme ooit zullen vergeten, ik denk het niet. Ze zijn echter niet alleen, op het internet vond ik een reactie bij het intikken van ‘Chesnuts’ van een zekere
Emily Hession Sacke uit Ierland, of is dat misschien le nom de plume van één der dierbare fietsers. Ze schreef op 10 mei 2007 “After having a horrible experience last year in the dire Chestnuts B&B in nearby Bourton-on-the-water, this year our stay in the Cotswolds was made very pleasant by our stay in the Lamb Inn, Upper Rissington” (www.tripadvisor.fr/AllReviews)
Sommigen hebben het dus niet kunnen nalaten de sfeer na ons ter plekke te gaan o
psnuiven.
Sowieso voor sommigen was het verblijf aldaar wat heftig maar nadien nog slechts van korte duur. Waar in sinterklaasliedjes wordt gezongen : ‘zij die braaf zijn krijgen snoep, zij die stout zijn de roe’ was het hier wel enigszins anders, de sloebers werden beloond met de mooiste B&B beschikbaar in Bourton, a room with a view …
Voor zover mijn geheugen mij niet in de steek laat, onthoud ik nog van de eerste avond dat niet iedereen de vis op zijn bord zo vers vond … ook hier werd dat de daaropvolgende dagen goed gemaakt met gans eigen interpretaties in de Engelse keuken van ondermeer carpaccio enz… De voorafgaandelijke voortgezette studies van de menukaarten langs de fietstochten, bij gebrek aan een toepasselijk ‘Guide Michelin’ gaven minstens al evenveel plezier.
Zelf de meer kritische geesten onder ons, zouden aldus
geheimelijke geruchten die de ronde doen, hun avondlectuur op hun nachtkastje hebben aangepast richting lamb with mint sauce (Supper of the Lamb, a culinary reflection by Robert Farrar Capon) ….
Waar het culinaire enig belang had en heeft, gingen we toch ook enigszins voor de verplaatsing door loutere lichaamskracht, vandaar de naam van onze blog ‘dezomertrappers’.
Het was een landschap voor 7 tot 77 jarigen, licht glooiend met hier een daar een beekje, schitterende dorpjes en ook des te meer een stukje oerwoud. Waarom zou men nu toch in hemelsnaam een groene weide volgen als het met een machete te doorklieven plaatselijke amazonewoud zoveel groener was.
Anyway water was niet ver af, aan een brug gekomen werd een miniatuurversie van de Thames ontdekt. De moedigen onder ons plonsden erin, anderen waren iets zuiniger in hun liefde voor het toch wel iets te frisse water, nog anderen vergaten een deel van hun vestimentaire outfit toen we deze plaats van afkoeling hadden verlaten. Dat laatste een reden des te meer om alles eens nog een tweede keer van nabij te gaan bekijken, inclusief de prikkeldraad die diende overwonnen te worden als mijn geheugen mij niet in de steek laat, en zo komen we natuurlijk aan veel gefietste kilometers, zo wordt het toch doorverteld.
In de beste traditie verliep het vertrek met een meer dan groot enthousiasme op de snelweg, een enthousiasme dat echter niet zo gedeeld werden door mensen die zich laten begeleiden door blauwe zwaailichten. Zij die onder ons toen het groot lot wonnen, zullen het zich wel herinneren, de boot was onderhand reeds vertrokken richting the White Cliffs of Dover met de voorhoede aan boort. Voor zover wij het niet wisten, weten we het sindsdien, niet iedereen heeft zeebenen om over de baren te varen.
Bij aankomst uit the Continent, werden de beste rijkunsten bovengehaald. Dat gebeurde natuurlijk in stijl, een groene Rover met houtinleg en crèmekleurige lederen zetels, very British indeed … dan allen op weg, voor zover aanwezig, richting Oxford. Een eerste maal werd de op voorhand reeds zo verheerlijkte stijl van koken der Britten op zijn merites getoetst, aanvaardbaar was me dunkt de eerste indruk.
De eerste kwamen toe in Oxford zo ook de laatsten, allen op weg voor een citytrip en hoe doe je dat beter dan als echte toeristen, hoog en droog, verzengd zijnde door de hitte van op het bovendek in cabrio van een slenterende autobus … on the left … and on your right hand side you can see … the pub, dat is waar we belanden om de dorst te lessen.
De volgende etappe was Bourton-on-the-Water, een dorpje dat zichzelf aanprijst als ‘the Venice of the Cotwolds’, waar lezen we dat nog in de toeristenbrochures dichter bij de deur …., doorstroomt door de Windrush.
Veel wind was er wel niet, een open sauna was het wel, gratis afkoeling voor de voeten incluis.
De speurtocht naar de geboekte B&B kon beginnen. Zullen er onder ons zijn die ‘the Chesnuts’ in al hun enthousiasme ooit zullen vergeten, ik denk het niet. Ze zijn echter niet alleen, op het internet vond ik een reactie bij het intikken van ‘Chesnuts’ van een zekere
Emily Hession Sacke uit Ierland, of is dat misschien le nom de plume van één der dierbare fietsers. Ze schreef op 10 mei 2007 “After having a horrible experience last year in the dire Chestnuts B&B in nearby Bourton-on-the-water, this year our stay in the Cotswolds was made very pleasant by our stay in the Lamb Inn, Upper Rissington” (www.tripadvisor.fr/AllReviews)Sommigen hebben het dus niet kunnen nalaten de sfeer na ons ter plekke te gaan o
psnuiven.Sowieso voor sommigen was het verblijf aldaar wat heftig maar nadien nog slechts van korte duur. Waar in sinterklaasliedjes wordt gezongen : ‘zij die braaf zijn krijgen snoep, zij die stout zijn de roe’ was het hier wel enigszins anders, de sloebers werden beloond met de mooiste B&B beschikbaar in Bourton, a room with a view …
Voor zover mijn geheugen mij niet in de steek laat, onthoud ik nog van de eerste avond dat niet iedereen de vis op zijn bord zo vers vond … ook hier werd dat de daaropvolgende dagen goed gemaakt met gans eigen interpretaties in de Engelse keuken van ondermeer carpaccio enz… De voorafgaandelijke voortgezette studies van de menukaarten langs de fietstochten, bij gebrek aan een toepasselijk ‘Guide Michelin’ gaven minstens al evenveel plezier.
Zelf de meer kritische geesten onder ons, zouden aldus
geheimelijke geruchten die de ronde doen, hun avondlectuur op hun nachtkastje hebben aangepast richting lamb with mint sauce (Supper of the Lamb, a culinary reflection by Robert Farrar Capon) ….Waar het culinaire enig belang had en heeft, gingen we toch ook enigszins voor de verplaatsing door loutere lichaamskracht, vandaar de naam van onze blog ‘dezomertrappers’.
Het was een landschap voor 7 tot 77 jarigen, licht glooiend met hier een daar een beekje, schitterende dorpjes en ook des te meer een stukje oerwoud. Waarom zou men nu toch in hemelsnaam een groene weide volgen als het met een machete te doorklieven plaatselijke amazonewoud zoveel groener was.
Sommigen slaagden erin op dit avontuurlijke stukje een zonnebril te verliezen, anderen gingen opzoek naar insecten op de huid,
noch anderen vonden dat een niet-bedoelde duik ter fiets in een modderige beek in het aanschijn van koeien de nodige ongewilde verfrissing diende te bezorgen.
Anyway water was niet ver af, aan een brug gekomen werd een miniatuurversie van de Thames ontdekt. De moedigen onder ons plonsden erin, anderen waren iets zuiniger in hun liefde voor het toch wel iets te frisse water, nog anderen vergaten een deel van hun vestimentaire outfit toen we deze plaats van afkoeling hadden verlaten. Dat laatste een reden des te meer om alles eens nog een tweede keer van nabij te gaan bekijken, inclusief de prikkeldraad die diende overwonnen te worden als mijn geheugen mij niet in de steek laat, en zo komen we natuurlijk aan veel gefietste kilometers, zo wordt het toch doorverteld.
Natuurlijk was er ook nog die beek, die de weg doorkruiste, en waar de zeven kinderen om ter harst kwamen aangezet per fiets om, om ter hoogst het water te laten opspatten … het zijn van die details, ze maken de fietstochten leuk. 
Na al dat fietsen, natuurlijk tijd voor cultuur, Blenheim een verhaal van freules en jonkers, opulente interieurs, met goud omsierde generaalsportretten en eeuwig doorlopende tuinen. Sommigen vonden het hen wel passend, maar verder dan de tijdelijke bezetter van een stoel in het cafetaria zijn we niet geraakt.
Gelukkig dat de katten zeven levens hebben, in een volgend leven één richtingsaanwijzer volgen ‘lord of the manor’ met een kookboek van the naked chef in de hand, here we come and there we go ...
Blijkbaar geven citaten inspiratie, want de mysterieuze pionier W. was zo getroffen door het citaat van onze Ierse lotgenote, dat hij oordeelde hier kan het niet bij blijven.
There is more to say about that horrible B& B, I quote :
"Having just returned from a weekend at the chestnuts I must warn any potential customers not to stay at this overpriced b and b. The website is misleadinding sugesting from the photo that it is facing the green with a downstairs entrance. In fact you have to go round the back and up stairs in to a shaby first /second floor collection of corridoors and rooms. As for the delightful dining room overlooking the river and the full english breakfast well the less said the better.The owners desire to please and advise would have been difficult to comment on as the whole establishment seemed to be run by one rather shy young man. Also be advised that they only take cash as payment so it makes you wonder what is going on there."
- and more of that my good friends :
"The chestnuts B&B is a dingy and overpriced establishment.Having had the misfortune to stay in this place I would earnestly advise you against it.It is situated in a shabby backyard and is a serious of rooms seemingly thrown together in no particular order.The rooms are small and cramped.The bathroom in mine was damp and mildewed as were the towels. The breakfast was a greasy spoon affair, upon opening a the wrong door when returning to my room, I was in what looked like a storeroom where a load of half eaten congealed breakfasts were left piled up. There are only a couple of carparking spaces. Take it from me this is a mickey mouse affair that is a waste of good money. Try somewhere else."
Well ,my dear Misses Emely Sacke, I (William- co-founder) do agree with you for a 150% .SUCH A BAD EXPERIENCE NEVER EVER AGAIN. Nevertheless , and looking back at it from a distance, after arriving safe and well back on the continent : we had a lot of FUN with those two morons running this place. I sincerely hope they 'll go broke.
P.S "THE ENGLISH CARPACCIO"
Om de oeverloze discussies over the "english carpaccio" af te sluiten hierbij het recept van J.O :
Seared Carpaccio of Beef with roasted Baby Beets, Creamed Horseradish, Watercress and Parmesan
The reason I like to make this dish is because, apart from being really quick and simple, it's a sociable feast where everyone can tuck in and help themselves. I love all that. I always serve this on a large plate in the middle of the table, with crusty bread and a glass of wine. Any leftovers are even more gorgeous the next day in a nice firm bap.
1 1/2 pounds (680 grams) baby beetroots - Olive oil - Approximately 10 tablespoons balsamic vinegar - Salt and freshly ground black pepper - 1 handful fresh rosemary, finely chopped - 3 1/2 pound (1.5 kilogram) fillet of beef - 3 1/2 ounces (100 grams) freshly grated or creamed horseradish - 7 ounces (200 grams) creme fraiche - 1 lemon, juiced, or white wine vinegar - 3 good handfuls watercress - 3 1/2 ounces (100 grams) shaved Parmesan
Preheat the oven to 450 degrees F (230 degrees C/gas 8).
Wash and scrub the beets, trim the ends, and toss into a large piece of foil with a little oil, balsamic vinegar, and seasoning. Wrap and roast until tender. Cooking time depends on size.
Mix the rosemary salt and pepper on a board. Roll and press the fillet of beef over this, making sure all sticks to the meat. In a very hot, ridged pan, or on a barbecue, sear the meat until brown and slightly crisp on all sides, around 5 minutes. Remove from the pan. Allow it to rest for 5 minutes, then slice it all up as thinly as you can. Lay the slices on a large plate.
After preparing the beef, sprinkle the roasted beetroots randomly (whole, halved or quartered, depending on size) over the sliced meat. Now mix the horseradish and creme fraiche together. It has to be seasoned well, usually needing a little white wine vinegar or lemon juice. Dribble this over the beetroots. Dress some watercress with olive oil and lemon juice. Then scatter this, along with some small slivers of shaved Parmesan, all over the plate and get ready to tuck in!
VARIANT OFTE DE GULDEN MIDDENWEG
Een variant van our own most excellent and distinguished house-cook, the one and only Marc J. SCHMITT (also called "The Belgian Dentist") : als je een van een overgedoseerde "entre-côte" een stuk vlees van tegen en aan het been overhoudt (seignant gebakken) , vries het in, ja met been en al; later kun je daar - in vervrozen toestand- heel fijne schelletjes van snijden; die kun je dan bereiden zoals Jamie O of gewoon opdienen met wat olijfolie, zwarte peper, balsamico en afgewerkt met "the king of herbs" : basilicum.
Gelukkig dat de katten zeven levens hebben, in een volgend leven één richtingsaanwijzer volgen ‘lord of the manor’ met een kookboek van the naked chef in de hand, here we come and there we go ...
Blijkbaar geven citaten inspiratie, want de mysterieuze pionier W. was zo getroffen door het citaat van onze Ierse lotgenote, dat hij oordeelde hier kan het niet bij blijven.
There is more to say about that horrible B& B, I quote :
"Having just returned from a weekend at the chestnuts I must warn any potential customers not to stay at this overpriced b and b. The website is misleadinding sugesting from the photo that it is facing the green with a downstairs entrance. In fact you have to go round the back and up stairs in to a shaby first /second floor collection of corridoors and rooms. As for the delightful dining room overlooking the river and the full english breakfast well the less said the better.The owners desire to please and advise would have been difficult to comment on as the whole establishment seemed to be run by one rather shy young man. Also be advised that they only take cash as payment so it makes you wonder what is going on there."
- and more of that my good friends :
"The chestnuts B&B is a dingy and overpriced establishment.Having had the misfortune to stay in this place I would earnestly advise you against it.It is situated in a shabby backyard and is a serious of rooms seemingly thrown together in no particular order.The rooms are small and cramped.The bathroom in mine was damp and mildewed as were the towels. The breakfast was a greasy spoon affair, upon opening a the wrong door when returning to my room, I was in what looked like a storeroom where a load of half eaten congealed breakfasts were left piled up. There are only a couple of carparking spaces. Take it from me this is a mickey mouse affair that is a waste of good money. Try somewhere else."
Well ,my dear Misses Emely Sacke, I (William- co-founder) do agree with you for a 150% .SUCH A BAD EXPERIENCE NEVER EVER AGAIN. Nevertheless , and looking back at it from a distance, after arriving safe and well back on the continent : we had a lot of FUN with those two morons running this place. I sincerely hope they 'll go broke.
P.S "THE ENGLISH CARPACCIO"
Om de oeverloze discussies over the "english carpaccio" af te sluiten hierbij het recept van J.O :
Seared Carpaccio of Beef with roasted Baby Beets, Creamed Horseradish, Watercress and Parmesan
The reason I like to make this dish is because, apart from being really quick and simple, it's a sociable feast where everyone can tuck in and help themselves. I love all that. I always serve this on a large plate in the middle of the table, with crusty bread and a glass of wine. Any leftovers are even more gorgeous the next day in a nice firm bap.
1 1/2 pounds (680 grams) baby beetroots - Olive oil - Approximately 10 tablespoons balsamic vinegar - Salt and freshly ground black pepper - 1 handful fresh rosemary, finely chopped - 3 1/2 pound (1.5 kilogram) fillet of beef - 3 1/2 ounces (100 grams) freshly grated or creamed horseradish - 7 ounces (200 grams) creme fraiche - 1 lemon, juiced, or white wine vinegar - 3 good handfuls watercress - 3 1/2 ounces (100 grams) shaved Parmesan
Preheat the oven to 450 degrees F (230 degrees C/gas 8).
Wash and scrub the beets, trim the ends, and toss into a large piece of foil with a little oil, balsamic vinegar, and seasoning. Wrap and roast until tender. Cooking time depends on size.
Mix the rosemary salt and pepper on a board. Roll and press the fillet of beef over this, making sure all sticks to the meat. In a very hot, ridged pan, or on a barbecue, sear the meat until brown and slightly crisp on all sides, around 5 minutes. Remove from the pan. Allow it to rest for 5 minutes, then slice it all up as thinly as you can. Lay the slices on a large plate.
After preparing the beef, sprinkle the roasted beetroots randomly (whole, halved or quartered, depending on size) over the sliced meat. Now mix the horseradish and creme fraiche together. It has to be seasoned well, usually needing a little white wine vinegar or lemon juice. Dribble this over the beetroots. Dress some watercress with olive oil and lemon juice. Then scatter this, along with some small slivers of shaved Parmesan, all over the plate and get ready to tuck in!
VARIANT OFTE DE GULDEN MIDDENWEG
Een variant van our own most excellent and distinguished house-cook, the one and only Marc J. SCHMITT (also called "The Belgian Dentist") : als je een van een overgedoseerde "entre-côte" een stuk vlees van tegen en aan het been overhoudt (seignant gebakken) , vries het in, ja met been en al; later kun je daar - in vervrozen toestand- heel fijne schelletjes van snijden; die kun je dan bereiden zoals Jamie O of gewoon opdienen met wat olijfolie, zwarte peper, balsamico en afgewerkt met "the king of herbs" : basilicum.
3 opmerkingen:
aha er komt schot in; prima verslag indeed
(William)
beautifull pictures, excellent reviews; keep on doing this great job Lieven
dank je wel pionier, het is nu aan allemaal om ook eens in de pen te kruipen en een activering te lanceren van de achterste hersencellen in herinnering van de avonturen te land, ter zee en op de fiets,
groetjes lieven
Een reactie posten